ភរិយារបស់លោក ឡេនីន ស្ថាបនិកកុម្មុយនីសរ៉ូស្ស៉ី គឺលោកស្រី ណាដេស្តា គ្រុបស្កាយ៉ា រួមទាំងស្រ្ដីពីរនាក់ទៀត គឺលោកស្រី ក្លារ៉ាស្ជេគគិន ជនជាតិអាឡឺម៉ង់ និងអ្នកស្រី រ៉ូស្កាលុមស្ព័របួរ ជនជាតិប៉ូឡូញ ជាអ្នកចេញមុខធ្វើបដិវត្តប្រឆាំងនឹងអំពើរំលោភសិទ្ធិ និងកេងកម្លាំងពលកម្មកុមារយ៉ាងខ្លាំងក្លា។
ចលនាទាមទារនេះធ្វើឡើងបន្ទាប់ពីកម្មការិនីផ្នែកតម្បាញ និងកាត់ដេរនៅទីក្រុងស៊ីកាហ្គោ និងញូវយ៉ក សហរដ្ឋអាមេរិកបានសាមគ្គីឯកភាពគ្នាក្រោកឈរឡើងតស៊ូយ៉ាងប្ដូរផ្ដាច់ទាមទារឱ្យបន្ថយម៉ោងធ្វើការពី១៦ម៉ោងមកនៅ៨ម៉ោង និងដំឡើងប្រាក់បៀវត្ស។ ជាលទ្ធផល កម្មការិនីទាំងនោះត្រូវបានទទួលការកៀបសង្កត់យ៉ាងពេញទំហឹង គឺត្រូវគេចាប់ចងធ្វើទារុណកម្ម និងត្រូវបណ្ដេញចេញពីរោងចក្រ។
ការធ្វើបដិវត្តន៍របស់ស្ត្រីទាំងបីនាក់នេះ ដោយបំផុសឡើងនូវគំនិតផ្សព្វផ្សាយចលនាតស៊ូទាមទារ ដើម្បីសិទ្ធិស្ត្រី និងទាមទារលក្ខណ្ឌការងារ ហើយសកម្មភាពនេះចេះតែរីករាលដាល់ពីប្រទេសមួយទៅប្រទេសមួយទៀត។ គ្រានោះ ស្ត្រីទាំង៣នាក់នេះបង្កើតបានជាគណៈលេខាអន្តរជាតិដើម្បីដឹកនាំចលនាស្ត្រី។
ក្រោមការដឹកនាំរបស់ស្ត្រីបីរូបនេះ គណៈលេខាអន្តរជាតិដើម្បីដឹកនាំចលនាស្ត្រី ក៏បានបន្តដំណើរការតវ៉ារបស់ខ្លួនជាបន្តបន្ទាប់ ហើយត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ពីសិទ្ធិសេរីភាពស្ត្រី នៅក្នុងថ្ងៃទី០៨ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩១០ ដោយធ្វើសន្និសីទអន្តរជាតិនារី នៅទីក្រុងកូប៉ែនហាក រដ្ឋធានីនៃប្រទេសដាណឺម៉ាក និងបានសម្រេចយកថ្ងៃ៨ទី០៨ ខែមីនា “ទិវានារីអន្តរជាតិ” ជាថ្ងៃមហាសាមគ្គីតស៊ូរបស់នារីពលករទូទាំងសាកលលោក ដើម្បីសិទ្ធិសេរីភាពប្រជាធិបតេយ្យដោយភ្ជាប់ជាមួយនឹងពាក្យស្លោកថា «មួយថ្ងៃធ្វើការប្រាំបីម៉ោង», «ធ្វើការស្មើគ្នា បៀវត្សរស្មើគ្នា», «ការពារសុខភាពមាតា និងទារក»។
ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមក ថ្ងៃទី០៨ ខែមីនាបានក្លាយទៅជាទិវាអន្តរជាតិនារី ដែលរំឮកអំពីការតស៊ូរបស់នារីពលករទូទាំងសកលលោកដែលប្រឹងប្រែង ដើម្បីរំដោះនារីដោយទាមទារឱ្យអនុវត្តសិទ្ធិស្មើភាពរវាងបុរសនិងនារី។ ដោយសារតែមានកិច្ចប្រឹងប្រែងដោយអំណត់ និងពុះពារនឹងការលំបាកគ្រប់បែបយ៉ាងពីជាង១០០ឆ្នាំមុន ទើបបច្ចុប្បន្ននេះ នារីក្នុងពិភពលោកមានឱកាសទទួលបាននូវសិទ្ធិស្មើភាព បើទោះមានការបន្តុះបង្អាប់ខ្លះៗក៏ដោយ។ លទ្ធផលដ៏ត្រចះត្រចង់នេះបានកាត់បន្ថយអស់ជាច្រើននូវអំពើហិង្សា និងការរើសអើងចំពោះនារីភេទដែលគេតែងចាត់ទុកជាភេទទន់ខ្សោយ៕
ប្រភព www.interconrooster
